الراصد معاذ خطيب معاذ خطيب يكتب في نقد مظاهر اجتماعية وسياسية واعلامية
يزهار أشدوت مغن إسرائيلي معروف في الوسط الاسرائيلي اصدر مؤخرا اغنية اسمها “إنها فقط مسألة تعويد עניין של הרגל) تـُظهر حقيقة همجية جنود جيش الاحتلال وكيف انهم يتعاملون مع الفلسطينيين كأشياء لا كبشر.
الاغنية بثت لفترة قصيرة على اذاعة “امواج الجيش” الاسرائيلية لكن بعد اعتراض واسع من طرف المجندين، قام مسؤول الاذاعة يارون ديكيل شخصيا بإصدار أمر يوقف بوقف بثها بحجة انها “تسيء لصورة الجندي الاسرائيلي الذي يضحي بنفسه من أجل الوطن”.
كتبت كلمات الاغنية زوجة أشدوت وهي ألونا قمحي، وقد كتبت الاغنية بعد سلسلة لقاءات عقدتها مع جنود سابقين في الجيش الاسرائيلي خدموا خلال الانتفاضة الأولى وأسسو مجموعة “كسر الصمت שוברים שתיקה) ويحاولون كشف الاعتداءات وانتهاكات حقوق الانسان التي ترتكبها قوات الجيش ووحداته بشكل يومي.
هذه هي الاغنية، وترجمتها أسفل الفيديو
| إنها مسألة تعويد
أن تتعلم القتل أمرٌ يحتاج الى زخمٍ، يبدأ صغيرا وبعدها يتطور تتجول طول الليل في “القصبة” بنابلس تبحث عن ما لنا وما لكم تتمرن بالبدايه, كعب السلاح يقرع الباب ,اولادٌ فزعون, وعائلة مرعوبه بعدها حصار,خطر الموت يكمن وراء كل زاويه تلقم السلاح ,يدك ترتعش اصبعك متصلب, تحتضن الزناد القلب يصخب,وينبض مذهولا,هو يعرف ان المرة القادمه ستكون أسهل ليسوا ذكرا وأنثى,مجرد اغراض وظلال,أن تتعلم القتل ,إنها مسألة تعويد أن تتعلم الخوف ,أمر يحتاج الى زخم , يبدأ صغيرا , وبعدها يتطور البشائر القادمة من أعلى,تنزل الى الشوارع, لا أمل في النجاة والنهاية وشيكه نبوؤات الرعب ,كنعيق الغربان , أسدلوا الستائر واعتكفوا في بيوتكم نحن مجرد حفنه,وهم كثيرون ,مدينة صغيره ,يتقاذفها الأعداء في قلبهم حقد, غريزة شريرة, أن تتعلم الخوف , إنها مسألة تعويد أن تتعلم القسوة, أمر يحتاج الى زخم , يبدأ صغيرا ,وبعدها يتطور كل الأطفال رجال, تتوق للأنتصار , يدان للخلف , وأرجل متباعده أبن العم كالحيوان, إعتاد منظر الدماء, لا يشعر بالألم , أنه ليس إنسانا بزّة العمل تحكّك, تعبٌ اعتيادي , بين الغباء والشر ,دربٌ قصير ألأرض لنا , ألأرض لنا ,أرض اسرائيل, ان تتعلم القسوه,انها مسألة تعويد توقف ايها الصبي, عد الى هنا ايها الصبي, عد الي, فلذة كبدي, عد إليّ يا طفلي السماء مكفهره, والعتمة هناك في الخارج, والجنود الدمى ما زالوا, تحت السرير عد الى بيتك ايها الصبي, عد الى بيتك, الى بيتك, الى بيتك أنت تتعلم الحب, إنها مسألة حساسية, في خطوات حذرة, وغيمة من النعومة نتردد نتمازج, نتناغم نستدير, نتعلم الحب, إنها مسألة تعويد أن تكون إنسانا, إنها مسألة زخم,تنمو مثل الجَنين,وبعدها تتطور أن تكون لدقيقه,الآن فقط,اليوم فقط,في الجهة الأخرى ,من نفس الحاجز لكن قلبنا تصلّب,وجلدنا سميك جدا,صمٌّ وعميان, في فقاعة الحاضر ننظر باستغراب,الى ملاك ساقط,أن تكون إنسانا ,أنها مسألة تعويد
ترجمة رشيد الحاج عبد |
עניין של הרגל
ללמוד להרוג זה עניין של תנופה מתחיל בקטן ואחר כך זה בא
מפטרל כל הלילה בקסבה של שכם היי, מה כאן שלנו ומה שלכם
תחילה רק תרגיל קת הולמת בדלת ילדים המומים משפחה מבוהלת
אחר כך – הסגר זו כבר סכנה המוות אורב מאחורי כל פינה
דורך את הנשק הזרוע רועדת אצבע נוקשה צמודה אל ההדק
הלב מתפרע פועם מבוהל הוא יודע – להבא זה יהיה יותר קל
הם לא איש, לא אשה, הם רק חפץ, רק צל ללמוד להרוג זה עניין של הרגל
ללמוד לפחד זה עניין של תנופה מתחילים בקטן ואחר כך זה בא
הבשורות מלמעלה יורדות לרחוב אין סיכוי לחיות הלאה הסוף כה קרוב
נבואות האימה כקרקור העורבים תגיפו תריסים הסתגרו בבתים
אנחנו רק קומץ והם כה רבים מדינה קטנטנה אכולת אויבים
בליבם רק שנאה יצר רע ואפל ללמוד לפחד זה עניין של הרגל
ללמוד אכזריות זה עניין של תנופה זה מתחיל בקטן ואחר כך זה בא
כל ילד הוא גבר תאב נצחונות ידיים לעורף רגליים פסוקות
זה זמן סכנה זה זמן חבלה חייל תתחשל אין סגולה לחמלה
הבן דוד כמו חיה כבר רגיל לראות דם אינו חש בסבל אינו בן אדם
מדי ב’ ושפשפת תשישות ושגרה מטמטום עד הרוע הדרך קצרה
רק לנו רק לנו אדמת ישראל ללמוד אכזריות זה עניין של הרגל
ילד ילד תעצור ילד ילד בוא תחזור בוא אלי, מחמל לבי בוא אלי, תינוק שלי
כה קודרים הם השמיים ובחוץ כבר עלטה חיילי הבדיל עדיין מתחת למיטה
בא הביתה ילד בוא הביתה הביתה הביתה
ללמוד לאהוב זה עניין של רכות בצעד זהיר בענן עדינות
נהסס, נתמוסס נתרכך, נתעגל ללמוד לאהוב זה עניין של הרגל
להיות בן אדם זה עניין של תנופה זה נובט כמו עובר ואחר כך זה בא
להיות לדקה רק עכשיו, רק היום בצידו השני של אותו המחסום
אך ליבנו כבר גס והעור כה עבה חרשים ועיוורים בבועת ההווה
בפליאה נתבונן במלאך הנופל להיות בן אדם זה עניין של הרגל |
هل جاءت هذه الاغنية بجديد ؟؟؟